κλακτός

κλᾳκτός και κλαϊκτός, -ά, -όν (Α)

δωρ. τ. τού κλειστός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Δωρ. ρηματ. επίθ. τού κλείω (πρβλ. δωρ. αόρ. κλᾷξαι)].